Îsmet SIVEREKLI
CIHUDÎ Û SÊWREGIJÎ
Deman ra demê yew cihud yeno Sêwregi. Nameyê xo Moîz o. Seba alvêrî Kuçeyê Şeytanî de dikanê akeno. Embiryanê dikandê xo rê pers keno: “Ez nê çarşuyî de tewr vêşî kê ra bitersa?”
Embiryanê ci vanê, “Biewnî, uca de Salîh Axa est o û selamê bide ci.”
Moiz şino dikandê Salih Axayî. Axa, dikan de tena yo. Persê ci keno:
Ti çi kar kenî Salih Axa?
-Her çî gêna û roşena.
-No çik o?
-Mavajê, eke ti qebul bikerî didananê to yê altunan zî gêna.
-Ma çîyo winî beno?
-Çirê nêbeno? 10 altunî didanandê to rê dana û heta ke ti weş bî wa fektê to de bî. Ti ke merdî tepîya wa ê mi bî.
Moîz xo zere de huyeno û vano:
-Nê merdimî safî ra vanê qurnaz o. A xeyre a ke ez ameya Sêwregi. Zaf rind bî û tîya de ez do zaf perey qezenc bikera.
Û dima zî “kanî bidê 10 altunan” vano.
Mabên ra çend rojî raviryenê û Salih Axa çend merdimangêno xo het şino serdana Moizî:
-Dindanandê to rê mişterî vejîyê wazenê malî bivînê! Fekê xo ake! vano.
Moîz qehrîyeno û vano: “Kanî, heta merdene didanî yê mi bîy?”.
Salih Axa vano: “Zerrîya mi, eza malî ti merdî dima teslim bikera.”
Muşterî, didanan rê 12 altunan danê; Salîh Axa nînan tayn vîneno û red keno.
Salîh Axa bîro sewbîna yew grûba muşterîyan gêno şino dikandê Moîzî û fina dindanan muayene û bazarîye keno. Na fine muşterî 15 altunî danê, labelê o red keno û nêroşeno.
Roja hîrêyine, çarine, pancine û no wina şino…
Dima yê ci Moîz teqeno; “To ez kerda, sey herê ke bazarê heywanan de yeno kontrolkerdene û bigî nê dest altunanê xo!”
Salih Axa huyeno: “Ma winî beno? Şarî 20 altunî day nê dindanan. Ez hîris altunan ra kêmî nêdana.“
Moîz bêçare maneno, herinda ke her roje fekê ci bêro kontrolkerdene, hîris altunan dano ci.
Salih Axa huyeno û vano: “To dî? Mi to ra vatibî, ez heme çî gêna û roşena, to bawer nêkerdbî.”
HOMA Û SÊWREGIJÎ
Rojan ra rojê Homayî pêro şarî kome kerdî û waşto her şarî rê welatê bido. Temsîlkare tirkan yeno û welato awî gêno. Erebyeno vera çolan dano ci, fars yeno deşte gêno û no wina şino.Peynîye de dore yena zazayan. Temsîlkarê zazayan sêwregij o û zaf paweno la Homayî ra vengê nêvijyeno. Xeylê demî ra dime Homa sereyê xo hewa dano; hemberê ci de yewêdo bi şewqaya şeşgoşeyine, çakêt doşan ser o û yelegin, sewlê xo pey ra şiknayê û destê ci de tezbîhî vîneno. Homa demê cevap nêdano ci. Sêwregij vano:
-Homa, ma vera kotî şirê?
Homa ewnîyêno ci ra, heyret maneno, fikirîyêno la xeylê paweno û xo rê vano:
-La no kam o mi rê hurmet nêkeno û bêmusadeyê mi qisey keno.
La sêwregij nêvindeno, vatena xo fina vano. Naye ser o Homa nişka ra qîreno, vano “Vera koyan!”
İsmet Siverekli 